Yeter Şiiri - Muharrem Kılıç

Madem gittin, dönme bana sevdiğim
Yalnız, seni sevdiğimi bil yeter
Olur ya, aklına düşersem eğer
Göçmen kuşlar ile selam sal yeter

Sanma ki unuttum, uzak kaldım da
Sesin kulağımda, kokun burnumda
Esen tepelere çıkıp durdum da
Sana değip, bana gelen yel yeter

Bana Dost yolunu açan sen oldun
Beni yaralayıp kaçan sen oldun
Bade üzre sirke içen sen oldun
Bana sır küpünde sırlı bal yeter

Saçına gitmezse elin, tarağın
Karışırsa yakınlarla ırağın
Sevgisiz kalırsa bir gün yüreğin
Gönlüne bak, beni orda bul yeter

Gönlün doğru yoldan sakın sapmaya
Binlercesi hazır seni kapmaya
Ben garip bir kuşum, yuva yapmaya
Üç beş yaprak ve bir yeşil dal yeter

Ben unutmam yaşadığım dünleri
Sevgi dolu, özlem dolu günleri
Nadanların kuru, çirkin zanları
Sarsmaz beni, bana doğru yol yeter

Deryada yüzerken sele ne hacet
Kovanda inlerken bala ne hacet
O dost gönlümdeyken kula ne hacet
Bana yaşadığım bunca hal yeter

Duyar isen bir gün bu Çoban ölmüş
Ölürken adını söyleyip gülmüş
Yaşla dolu gözler aralı kalmış
Gözüm kapat, gözyaşımı sil yeter

(8 Mart 2017-Mahmatlı)