Yeter Şiiri - İsa Yıldıran

Güldürdün kıymet bilmez elleri,
Çöllere düşürdün sürgünüm yeter.
Konuşmaz ettin aşkla dilleri,
Lal ettin dilimi hasretim yeter.

Eller gezerken el ele baharda,
Benim yüreğim yangın hazanda,
Koydun aşkınla sen beni zarda,
Hazana koydun hasretim yeter.

Sen idin hayalde düşte gördüğüm,
Sevdanı bir koza gibi ördüğüm,
Aşkınla oldum şimdi kördüğüm,
Düğümledin beni hasretim yeter.

Hasretinle gönlüm artık virandır,
Gözümde yaşlarım sanki çağlayandır,
Baharım tükendi ömrüm hazandır,
Baharım gelsin hazanım yeter.

Sevgililer güler parkta buluşur,
Hasretin ateşi tene doluşur,
Gözümde yaşlar seller oluşur,
Dursun artık göz yaşım yeter.

Azmı çektirdin bana çileni,
Bulamazsın asla böyle seveni,
Var mı benim gibi kıymet bileni,
Anla artık sevgimi bu çile yeter.

İSA YILDIRAN