Yeter Şiiri - Selçuk Uğur

Sen yokken
Ömrüm bir tepeye vurmuş gün gibi geçerdi
Yalnızlık belimi bükerdi
Yüzüm hiç gülmezdi
Bu can hep ölümü beklerdi

Sen yokken
Seni seviyorum demezdim
Her şeyi kendime dert ederdim
Mevsimi hep güz ederdim
Karanlıkları yüreğimde gizlerdim

Sen yokken
Aşıklara bakakalırdım
El ele tutuşanları kıskanırdım
Gölgemi yoldaş ederdim
Dünyamı dar ederdim

Sen varsın
Güneş yüzüme doğuyor
Yüreğim sabaha senle kalkıyor
Yüzüm hep gülüyor
Bu can yaşamayı arzuluyor

Sen varsın
Seni seviyorum
Dertlere son veriyorum
Mevsimi ilk bahar yapıyorum
Karanlıklara ışık yakıyorum

Sen varsın
Aşıklara gülüp omuz silkeliyorum
Elini tutmaya az kaldı diyorum
Gölgeme veda ediyorum
Bedenimi dünyaya sığdıramıyorum

Sen varsın
Seni seviyorum
Seni arzuluyorum
Muhtaç oluyorum
Sendeki ben oluyorum YETER