Yeter! Şiiri - Şerife Elkan

Artık yetmez mi acılar
Bitmeyecek mi sorunlar
Canım daha çok mu yanacak
Çok… öldürecek kadar çok yanıyor zaten, yetmez mi?
Dost yok, arkadaş yok, iki laf edecek adam yok,
Eğlenmekten ziyade, omzunda ağlayacak biri yok
Felaket, acı, hüzün, yalnızlık, dışlanmışlık
Galiba bir tek bu beş kelime var hayatımda
Hayat mı dedim, cidden saçmaladım
Işığın icat olmadığı, karanlık ve rutubetli bir yerdeyim
İrademle hareket edemediğim bir zindanda gibiyim.
Joker hakkım yok, kullanabileceğim bir ayrıcalığım yok
Kimse var mı çevremde? İnsanlar neredeler bilmiyorum
Lanet olasıca dünyanın lanet insanları nerede?
Mahşerde miyim yoksa, öldüm mü?
O kadar insanın arasındayım, yine de tek başımayım.
Öyle büyük bir laf kalabalığındayım, ama konuşamıyorum
Perişan olmuş üstüm başım, harap olmuş hayallerim var.
Rüya bile göremiyor, hep bu zalim günü yaşıyorum.
Son veremediğim bir hayatta
Şaşkın şaşkın mutluluğa bakıyorum
Tanımaya çalışıyorum bu duyguyu, yaşamak istiyorum
Unutamadığım geçmişime devam ediyor, ordan da kovuluyorum.
Üzüntülerle örülmüş bir kefenden başka bir şeyim yok
Var aslında… konuşabilen bir dilim var, hep susturulan dilim.
Yoksa bana mı öyle geliyor? Belki de yokumdur ben.
Zalim dünyaya hiç gelmemişimdir. Kim bilebilir…
Elveda hayata..