Yeter Şiiri - Menekşe Gülay

Yüreğimde bir isyan duygularımsa sürgün
Özlemin yaktı beni ahh ben bu aşkta üzgün
Anlatılmayan bir dert gönlüne oldum küskün
Yapma artık bu kadar canımı aldın yeter.

Bir naz bin niyaz eder beni beter edersin
Verdiğin sevda ne ki ömrümü bitirirsin
Rabbim verdi bu canı harap eden hep sensin
Yapma artık bu kadar kanımı emdin yeter.

Bitmeyen bir acı var kanayan yüreğimde
Yaş kalmadı gözlerde bahar ise gönlümde
Hüzünleri bıraktın sevinçlerse nerede
Yapma artık bu kadar zehirlediğin yeter.

Nârındayım aşkının yazdı beni sevdana
Hâzan oldu belki de karanlık akşamlara
Duymadı hiç sesimi emanet olan aşkta
Yapma artık bu kadar vefasızlığın yeter.

Yılların yorgunluğu aşkınla bedenimde
Ahh ile mi geçecek sensizliğe bedelle
Bitmeyecek esaret hapsettiğin sevgiyle
Yapma artık bu kadar çaresizliğim yeter.

Ne sesin kulağımda ne de sana bakışım
Maziye gömdün aşkı boşuna yalvarışım
Senden yalnızca kalan sevdaya aldanışım
Yapma artık bu kadar sil defterinden yeter.