Yeter! ... Şiiri - Sait Yalçın

Allah'ım kurtarsın beni bu dertten,
Muhanete muhtaç olduğum yeter!
Medet bekletmesin bir gün na-mertten,
Her dem gül misali solduğum yeter!

Hayaller sarmış hep; dörtyanım serap,
Dertlerin yüzünden şu gönlüm bitap,
Ölüp de dirilmek bu m'ola YA RAB?
Hergün binlerce kez öldüğüm yeter!

Kalbim bir söz için erir nedense?
Türlü türlü dertler bulur nedense?
Krizler peşpeşe gelir nedense?
Saçımı başımı yolduğum yeter!

Etrafımı sarmış kara dumanlar,
Karamsar olurum böyle zamanlar,
Yangınımı söndürmüyor ummanlar,
Ateşler içinde yandığım yeter!

Yalvarsam, yakarsam aynı sızılar,
Değişmek bilmiyor kara yazılar,
Garip gönlüm yine aşkı arzular,
Böyle boynu bükük kaldığım yeter!

Aşık Oğuzhan'ım kaçtı seneler,
Bir vefasız için uçtu seneler,
Gözyaşı dökmekle geçti seneler,
Sağnaklar misali yağdığım yeter! ...