Yeter Şiiri - Bahattin Çakmak

Yüreğimde kıvılcamlar yapan
gönlüme ateş düşüren
her gün yakıp kasıp kavuran
beni parca parca eden yar

her gün aklımı yitiriyorum
her gecede adını zikredip
sensizliğin ateşini yakıyorum
şu garip gönlüme senden gayrı
yakıp yakıp yanıyorum narınla

ey sevgili yanıyorumda anlayan yok
dillerim lal oldu kulaklarım sağır
zikrim sen oldun bilmezsin
ateşlere atıyorum kendimi
her günün sabahında görmezsin
susuz kalıyorum belkide aç
seni düşünürken hissetmezsin

uzayıp giden saatlerce hayaline dalıyorum
gözlerinde boğuluyorum kimi zaman bilmezsin
ömrüm bi çare olur sensiz
sensiz zulum zulum işkence
anlamazsın

yeter artık hayallerle yaşamak
yeter artık narınla yanmak
yeter yeter artık

ne kışlar sonbaharlar kışlar gördü
şu yüreğim
dondu buz kesildi ama senden vaz geçmedi
şu garip gönlüm

ey yar yeter
yeter dedikçe yeter
yeter yaşanmamışlıkları yaşamak istiyor
biçare gönlüm
yeter diyip haykırmak
haykırdıkça geçmek istiyor çizgileri

her kese inat
çizgilerin dışında yaşamak istiyor
şu gönlüm
kendi ömrüme ömür
ömrüne ömür
yaşamına yaşam
yaşamıma yaşam katıp

sevgiliye ulaşmak istiyorum