Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Şişeler hâlâ duruyor,kadehler boş.
Etrafımda hayâller,başım bir hoş.
Karanlık,soğuk taş koridorlardan akan rüzgâr,
Çiviliyor ıslak duvarlarına cansız bedenimi.
Ayrılmak gebermek değilse,ölmek de ne?
Ne lâzım gelir okyanuslar.
Boğmaya kendimi bir kadeh de yeter.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta