Yetemedim Şiiri - Tahir Özdemir

Etrafım yangılar arasında
Dört bir yanımla açtığım çiçeklerle yetemedim
Karınca gibi ateşe su çektikçe
Kan ter içinde kaldım yetemedim

Gözümün önünde kibir sahtelik
İçim cam kırıkları dışındakiler hiçlik
Ne büyüklüktür ki sessizlik
Sustukça suskunluğumla yetemedim

Bir tarla boyu yol gittim
Adım attıkça serildim
Ben yoruldukça geriledim
Bu amansız kalabalığa yetemedim

İki tel oldu beyazlık daha var gibi ilerisi
Yolumuz açık girdi güneş içeri
Kendi kendime olsa gerek eziyetim
Ben kendime bile yetemedim