Yetemedim Şiiri - Özgür Yıldız

sana ne söylemek istedim sen ne anladın
yanlış yorum yaptın canımı yaktın
oysa sana neler söyleyecektim
bana mimik yaptın kaşlarını çattın

sana sahip oldum ama hiç sözümde durmuyorsun
sana sevgi doluyumda sen bunu hiç görmüyorsun
her sözümü saçma bulup neden yargı koyuyorsun
ben kocan değilmiyim neden bana gülmüyorsun

ellerle konuşurken yaz yağmuru oluyorsun
bakışların güneş gibi yüzün ay parlıyorsun
benimle konuşurken soğuksun tipi gibi
bakışların bir ateş yüzün kor yakıyorsun

sana neler söylemek isterdim diyemedim
her şeyin olsun dedim ama beceremedim
boyumdan büyük işlere kalkıştımda
ne yaptımsa olmadı ben sana yetemedim

bir kadın erkeğinden farklı şeyler istermiş
doğrusu evlenmeden ben bunu bilemedim
sevgiyle doldum sana ama gösteremedim
ne yaptımsa olmadı ben sana yetemedim

bir kezde hanım gibi susupta konuşmasan
fikrime ters düşsende kaşlarını çatmasan
ölürmüsün hiç sözümden çıkmasan
ben cefanı çekerim sen mutlu ol neolur

inatçı tavırlarla sesini yükseltmesen
hanım hanımcık gibi cilve etsen naz etsen
küçük hatalarımı görmemezlikten gelsen
kumrular gibi bizde mutlu olsak ne olur

her şeyimiz ayrı gayrı fikrimiz bir olmuyor
fikrimiz bir olmasada dünyamız bir değilmi
ikimizi bağlayan oğlumuz var ortada
her şeye bir son verip gidilmiyor değilmi

her cefanı çekerimde yinede hiç gocunmam
doğrusu korkuyorun bir gün çekip gitmenden
içimi kemiriyor inceden bir hastalık
inanki korkmuyorum beni bekleyen sondan

hakkımı helal etmem zerre beni aldatsan
cehennem yurdum olsun adınıda anarsam
o mukaddes mekana bir gün ola varırsam
içtiğim zemzem değil damarında kan olur
düşündüm düşündümde içinden çıkamadım
yarab ikimizi kademsizmi yarattın
hikmetinden sual sorulmaz ama
sabrım kalmadı artık taş değil bir insanım.

yazmasam içimde bir kördüğüm kalacak
yazsam okuyunca kıyametler kopacak
kopmasın kıyametler kopmasın artık yeter
sen bana bir gül fahriyem bu bana bir ömür yeter