Yeşim Özcan Şiirleri - Şair Yeşim Özcan

İstanbul’u seyrediyorum
Maviliklerin gölgesinde
Galata kulesinde…
Gök mavi
Deniz mavi
Ben senden de mavi…

Bir kuğu gibi süzülür gece, yolcularına.
Okşar elleri ipeksi saçlarını,
İncitmeden..
Mavi gözlüm der;
Nice dalgalarında yüzdüm,
Fırtınalarını dindirdim,

Geliyordu şıngırtıları
Bileğini kesen zincirlerin
Küf kokan hücremin kara gecelerinde.
Ruhumu üşütüyordu içimdeki isyanlarım.
Kuzu postuna bürünmüş kurtlarla
Dans ediyordum

Bizim çocuklarımız! Sevecen, masum ve suskun!
Çoğu zaman horladığımız,susmaları için çok mücadele ettiğimiz ve de başardığımız bizim çocuklarımız…Çoğu zaman onları anlamak yerine açılmamak üzere bantlarız ağızlarını.Hareket etmesinler diye ellerini ayaklarını bağlamayı bile düşünürüz.Sürekli,otur,sus,yapma,sen nasıl çocuksun,yeter artık sana tahammül edemiyorum, beni çıldırtmayı mı düşünüyorsun,tanrım ben seninle ne yapacağımlarala sürer gider bu liste……
Sıralarsak sayfalar almaz.
Onları anlamak için susturmak gerekmez.En büyük ilaç sevgi.Evet, sevgi ile çözebiliriz çoğu şeyleri.Sevginin açamayacağı bir kapı yok ki yeryüzünde.Dünyanın kendisi sevgi…Sevgi dünya ile birlikte,çocuklarıyla bir daha güzel…Her şey çocuklar için,çocuklar bizim çocuklarımız …Yarınımız, geleceğimiz, sevgimiz,dünyamız yani her şeyimiz...Sizleri,siz güzel yavruları sevgiyle sulayalım.Tüm sevgi çiçekleri kalbinize dolsun.İyilikler sizinle,kötülükler sizden uzak olsun.Dünya sizin sevgi çiçeklerinizle dolsun.Sevgiyle kalın….

Seyrederken hırçın dalgalarını denizin
Gecenin karanlığında
Gözlerinin mavisini
Düşlüyordum
Seninle birlikte…
Karanlığın ortasında ki

Sumru kız
Ellerin kızarmış, çatlak içinde.
Postallar delik, ayaklar ıslak.
Bir elinde odun,diğerinde somun.
Üşüyor belli ki Sumru kız.

Gün benim değil
Sevgilinin…
Yüreğimde aşkım
Avucumda ise kalan kırıntılarım…
Sağanaklardan saklamaya çalıştım
Aşkımı

Papatya falımıydı baktığın; her bir yaprağını seviyor sevmiyor diye koparıp attığn gibi mi olsun aşkımız …
Ya da lale devrindeki bahçelerden koparılmış en güzel lalen mi olayım diye bekledin.
Yoksa liseli aşıklar misali defter yaprakları arasında kurutup sakladığın karanfilin mi?
Aşk bahçende açan en güzel kırmızı gülün mü olsaydım bir kerecik koklayıp atman için.
Her an bahçende bekleyen zakkum ağacın mı olaydım,derdine derman olmam için…
Yani,senin için dünyanın herhangi bir ülkesinin en ücra köşesinde kalmış,unutulmuş çiçeği mi olaydım?

Aşkın kor gibi yakarsa içimi
Çoban yanık çalarsa kavalını
Destan olursa aşkım dillere
Kara bulutlardan süzülen
Yağmurum olur musun?

Dönmüş güneşe yüzünü
Umut bellemiş beklide hüznü
Aydınlık hep umut olmuş
Yüreği yaralı anaya
Kolları bağlı gögsün üstünde
Sımsıkı