KADIN OLMAK VE BAHAR
Hayatımızın hangi dönemini yaşarsak yaşayalım kadın olmanın ince nüansını hissediyoruz.Küçük bir kızken,okul sıralarında,gençlik yıllarında,bitmek bilmeyen ev işlerinde,evlenirken,anne olduğunda,çocuklarını büyütürken,birilerinin en iyi arkadaşı iken,iş yaşamında kadın olmak çok farklı yön veriyor insana….
Bazen şanslı hissettiriyor,bazense 1/0 malup başladığınızı düşündürüyor.Duygularımız yönetiyor çoğu zaman bizi.Fedakarlık kanımıza işlemiş.Yaşadığımız ülkenin getirdiği eksilerden hiç bahsetmek istemiyorum.
Yitirmeden kıymetini bildiğim bir olguydu dostluk benim hayatımda …..Seve seve,bile bile onun ben,benim o olmama izin verdim.Pişmanlık duymadan,of demeden,keyifle karışmıştı yaşantımız ve ruhumuz…,Fersah fersah uzaklıkta da olsak, aynı anda hayata gülümsemek öfkelenmek, kızmak,sevinmek, ağlamak,gülmek için biz hiç çaba göstermemiştik..O kadar biz olmuştuk ki,bütün bunlar zaten kendiliğinden olan şeylerdi.Yalnızca yüreğimizin kapılarını açtık birbirimize…sitem de vardı,fedakarlıkta.ödün vermekte,paylaşmakta,hüzünlenmekte,keyif dolu günlerde. Kimi zaman yeni doğan bir günü karşıladık bereber,kimi zaman tarifsiz acıları paylaştık.Çocuklarımızı hayata merhaba derken ilk biz bastık bağrımıza anne sefkatiyle….Zaman dede ve biz büyüttük onları.kızım,oğlum derken sözcükler dilimizden değil yüreğimizden döküldü.Yansımam gibiydin sanki. Hayatta.güç veriyordu dostluğun,bazense huzur….En çok dostuyla kahve içmeyi özlüyor insan.Çünkü onunla içilen kahvenin kokusunda sıkı bir bağ vardı..Mutluluğunu gülüşündeki yansımadan,kederini gözlerindeki buğudan anlamalı dost dediğin.Sen anlıyordun,ben anlıyordum…Yitip giden şeyler için hayıflanır insan….Bu aralar ben yitip giden dostuma hayıflanır oldum…Ama ençok ta suçlu arar oldum.Senmi,ben mi,biz mi,onlar mı,zaman mı,mekan mı,koşulla rmı,umarsızlıklar mı,hisler mi,doğrular mı,yanlışlar mı? ? ? ? ? ? HOŞÇAKAL
Onun minik bedeninde kocaman bir kalbi var.Avuçları sıcacık,gemlik zeytini gözleri pırıl pırıl..Gülüşünü,afacan bakışlarını hiç bir şeye değişmem.
Bambaşka bir duruşu var hayata karşı,bazen gardını almış,bazen savunmasız Küçücük yüreği kocaman uğraşlar veriyor.Enerjisi bittiği anda, annesinin yıldız kurabiyelerinin bazen tadı, bazen uzaklara kadar duyulan kokusu yetişiyor imdadına….
Öylesine dimdik ki hayata karşı,onun çocuk yüreği bir çok kez güç verdi bana.Zoraki vedalarda başını göğsüme gömdüğü de oluyor,onlar kirli değil kara kara diye tanımladığı elleriyle bay bay yaptığıda.Koca bir adam gibi “ağlama,hemen
geleceğim”derken gözyaşlarımı silerken devleştiğide oluyor.
Benim fındık kurdum,bittiri minnacık kuşum…….ÖZLEDİM SENİ,HEP ÇOK ÖZLÜYORUM BEBEĞİM
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!