Yeşilırmak Şiiri - Nuh Comba

Yemyeşil eteklerde boz bulanık akarsın
Gülleri yasa boğar bülbülleri yakarsın
Hem Ferhat’ı ağlatır, hem Şirin’i yıkarsın
Söyle ey Yeşilırmak senin vicdanın var mı?

Ben de senin gibi hep sessiz sessiz ağlardım
Kopardı fırtınalar coşar coşar çağlardım
Ahımla, feryadımla yürekleri dağlardım
Söyle ey Yeşilırmak bana zamanın var mı?

Şirin’e hayran oldum, yandım Ferhat misali
Görmedim düşte bile kavuşmayı, visali
Bu biçare gönlümün sana ayandır hali
Söyle ey Yeşilırmak aşka dermanın var mı?

Bozkırlardan aşağı süzülerek akan nur
Çağdan çağa aşk ile vakur vakur bakan sur
Gizemli taşlarında Leylaları yakan sır
Söyle ey Yeşilırmak sırra erenin var mı?

Kayalara çarparak haşmetinle gelirsin
Bağrındaki sevdayı denizlerde bilersin
Nice hanları yıkıp ne hancılar bilirsin
Söyle ey Yeşilırmak azat fermanın var mı?

Nuh derki biçareyim bu derdime derman yok
Vuslat neden imkânsız buna neden ferman yok
Dağlar yol verse bile götürecek kervan yok
Söyle ey Yeşilırmak vuslat kervanın var mı?

Nuh Comba