Yeşilin imtiharı Şiiri - Mehmet Tunçer

Tepenin altında
Greyderler, kepçeler,kamyonlar
Kelli, felli adamlar
Cici, bici hanımlar
Dünya umurlarında olmayan çocuklar
Dönmüşlerdi yüzlerini tepeye
Konuşuyorlardı…
Genç bir mimar mühendis
Şuraya yapmayı düşündüm havuzu ama ….
...Amayı boş ver dedi beyefendinin hanımı
Üzerinde yeşil badisi
Kulaklarında zeytin yaprak desenli küpesi vardı
Yavaş, yavaş tırmandılar tepeye
Aaa! .. dedi çocuk bu ne?
Beyefendi ile hanımefendi
Bakıp bir birlerine aynı şeyi düşündüler
Keçi boynuzu dedi adam
Biraz toplayın akşama meze ederiz
Hanımefendi eliyle
Seni gidi seni gidi deyip kıkırdadı…
Bir süre gölgelenip çekip gittiler...
Asırlılık koca çınar
Susun dedi dinleyin beni
Küsler barışsın
Ayrılanlar birleşsin
Sevginizi bırakmayın yanına
Yarınımız yok artık bizim
Bu yazı atlatsak ta
Baharı göremeyiz bunu bilin
Rüzgar esse de sallanmadı yapraklar
Dallar bıraktı kendini
Teselli ediyordu sevgilisini çam fidanı,
Korkma diyordu ben yanındayım…
Kuşlar uçuştu
Yılanlar süründü
Sincaplar kaçıştı
Ne yapabiliriz dedi bir diğeri
Hiç dedi koca çınar hiç...
Bugününüzü yaşamaya bakın sadece
Yarın çok canınız acıyacak bunu bilin...
Yaşamak ha dedi keçiboynuzu ağacı
Silkelenip düşürdü bütün meyvelerini
Çamlar kozalaklarını bıraktı
Hazırlıksız yakalanmaktansa dedi bir diğeri
Koparıp attı gövdesini yere..
Bir kıvılcım dedi bir diğeri
Bir kıvılcım..
Bıraktı kendini olanca hızıyla
Elektrik direğine…
Sarılın dedi koca çınar
Sarılın bir birinize
Sarılıp bir birlerine
Bir ateş yumağı olup
Birlikte yandılar…

Yazan; Mehmet TUNÇER. Pamukkale Güneşi dergisi Ağustos sayısı.