Yeşilim Şiiri - Cemil Aygen

Birisi yeşil gözlü
Birisi kara gözlüydü delikanlının
İkiside can arkadaştılar
Doğduklarından beri
Beraber top oynamış
Beraber koşturmuşlardı mahalle aralarında
Biri diyerine karam benim diyor
Ötekide ona yeşilim diyordu
Okulları bitmiş
Askerlikleride başlamıştı yine beraber
Savaş çıktığında
Daha senesi yeni dolmuştu ikisininde

Yeşil gözlü delikanlı
Cephede vurulduğu zaman
Karagözlü arkadaşı
Hemen atıldı arkasından
Mermiler havada uçuşuyordu
Bombalar patlıyordu
Gök kubbe inliyordu o koşarken cephede
Savaşın en korkunç anında varmıştı yanına
Bir eli yeşil gözlü arkadaşının elini tutuyor
Bir eli kendi gözlerinde ağlıyordu
Yeşil gözlü arkadaşının son sözleri
Beni bırakmayacağını biliyordum KARAM oldu
Ve de kara gözlü delikanlı
Savaşın orta yerinde
Gök kubbe silah top sesleriyle inlerken
O oturmuş
Yeşilim yeşilim kardeşim diye
Hüngür hüngür ağlıyordu