Yeşil ve Mavi Şiiri - Suleyman Zorman

Umut yeşildi,
Amik ovası sabahlarında pamuk yaprağı gibi,
toprağın alnından terleyen bir inat.

Umut maviydi,
denize yaslanmış gökyüzü kadar derin,
mapus duvarlarını aşan bir bakıştı.

Yeşil sendin;
filizlenirken kırılan,
yine de toprağı terk etmeyen.

Mavi sendin;
uzaklara sürülen bir türkü gibi,
döndün dolaştın, yüreğime konakladın.

Ama sevda bizdik.
Bir ekmek parçasını bölüşür gibi
hayatı ikiye ayırmadan paylaşan.

Bizdik;
kurşun sesine inat büyüyen çocuk,
yasaklı bir kitabı cebinde taşıyan işçi.

Bizdik;
bir ağacın gövdesine kazınmış isim,
silinse de yeniden yazılan.

Umut bazen yenildi,
bazen sürgüne gitti,
bazen sustu…

Ama sevda hiç teslim olmadı.
Çünkü sevda,
iki insanın değil,
bir halkın kalbinde atandı.

Yeşil de mavi de yorulabilir,
umut yorulunca sevdayı büyütmeliyiz seninle
Güneşe hasret sabahlar bitince.