Yeşil Taş Şiiri - Eyüp Selahattin Dalkıran

Bir sevgili yamacıydı
Bir el öpmesi kadar sevimli
Bir kartal gibi parçalayıcıydı tutunduğum
Salıverdi hiç ummadığım günün sabahında
Uykuların uyanıldığı gün
Ne acıydı bana söyledikleri
Sonu olmayan bir uçurum gibi düşeriz dedi
Peki yaşadıklarımız neydi ki?
Bir hayal mi?
O güzel günlere soyunmamız neden olan neydi?
Ah ulan bilseydim böyle yapacağını
Seni tanrı tanımazlara teslim ederdim ki
Okuduğum tüm bilgiler bile seni kurtaramazdı
O bildiğin ra’lar bile tanımsız kalırdı
Hani o nazik günlerde benim sana sunduğum
O güzelim değerler seni kurtara bilirdi biliyormusun?
Artık kuytu ormanlara gizlenen şeyler oldu yaşananlar
Üçgenin varlığı seni ayakta şu an tutan
Ya yeşil taşın ta uzaklardan getirilip
Sırf unutulmayasın diye odanım bir köşesine asılması
Sırf günah işlemek içinmiydi soyundukça kaderinden
Ama ben ne bir günah nede kaderimden kaçıştı
Sadece ve sadece senin sevmemdi genellersen.
Ama tren yola koyuldu bu tutunduğunma karşı
Raylar artık durduramaz o koca gövdeli çelik yığını
Ta ki sen önüne geçip yüreğin içindeki gerçek
Sevgiyi önüne atmadıkça ve o koca şey anında duracaktır
Sen istediğinde.