Yeşil Otobüs Şiiri - Oğuz Altun

hayat bir yolculuk, belkide bunun en somut yaşandığı yer belediye/halk otobüslerinin içidir. eğer şehir merkezinde işim varsa arabam olmasına rağmen bu vasıtaları kullanmaya gayret gösteririm. içindeki insanları süzerim onlarla otobüsün içinde başka seyahatlara çıkarım. benim onları gittiğini tahmin ettiğim yol ile gerçekte olan bambaşka olabilir. ama yine de duruşları, ayakları ve özellikle elleri üç aşağı beş yukarı bir iki ip ucu verir. mesala koltuğun yanların uzanmış el kendine güvenin, sıkı sıkıya vucudu sarmış eller kendi içine dönüşün, korunma ihtiyacının, sürekli parmakların oynaması sıkıntının emareleri olabilir. ve yüzler evet o yüzler o kadar zengindir ki bakmasını bilen gözler için. insana sayfalarca roman yazdırabilir... insanımız geçim sıkıntısı, yaşanmamışlığın ötesinde çok derin bir hüzün içindedir. ve bu yüzler dünyanın hiç bir yerinde (en azından gördüğüm beş on ülkede) bu kadar derin değildir...