Yeşil Osmaniye Şiiri - Vahdet Mehmet Güneş

Nisan onaltısında manzaranı
Yayla yolunda seyrettim
Doygum kadifemsi rengin
Yeşil akdeniz agaçların
Dönderdi beni sermest kuşuna
Dalgalı yeşil deniz
Bir yuva kuramıyorum
Defne veya akçınarın yaprağına
Rayihası saçıldı saleplerin yaban çiçeklerin
Orman gülleri japon gülü gibi ölgün
Hurma özünü şam üzümlerini
İçeceğim mersinlerin etrafında
Mavi turuncu sevdama
Her zaman aynı seviyede
Gitmezse giderim diyorum
Cennet destanı ülkesine
Sende kaybetme estetiğini
Yeşil diyar osmaniye
Bin dokuz yüz doksanda
Mantarla büyüdü
Saten pastel renkli katlar
Mahmur portakal çiçeklerini
Katletti cellat makinaları
O makinalar ki çok dişli canavar
Ekin tarlasına döndermesin güzel mazini
Belediyen ince elemeli her mahalleni
Yazık cedlerin bıraktığı mirasa
Savunman dağlar, otoban olsun
Gelecege binalar bırakma Yeşil Osmaniye