Yeşil ormanlar sarsın tenimi

Yeşil ormanlar sarsın tenimi…

Hayaller söndü gözlerimde
Gerçekler perde dedi ömrüme
Uyandım tatlı yorgunluğumdan,
Bu gece,
İçimden soğuk denizler taştı sandım…
Üşüyorum, bu nasıl kör karanlık,
Sanki kızılca kıyamet kopuyor,
Yüreğimde,
Mahsur kalmış ruhumda sevgim,
Bir anlık,
Güneş doğmuyor hayata,
Küskünüm nefesimde…
Çağırıyor zaman, randevusuna haylazca,
San ki;
Kolunda bir saat varmış gibi…
Göz kırpıyor,
Bir de naz yaparak umarsızca,
Alıp beni ruhumdan söker gibi…
Sevgimi kaçırdım senden, hak etmedin ki;
Bir ömür sevdi gözlerim, yüreğim kabullendi,
Hep baktım uzakların karanlığından,
Lakin göremedim ki,
Görmeyince gözlerim yokluğunu,
Varlığım kabullendi…
Artık denizler tutsun yüreğimi, kavursun,
Dalgaların vurduğu kayalıklara,
Kelepçelensin tenim,
Gökyüzü mavi özgürlük olsa da, zindanım olsun,
Yeşil ormanlar sarsın gözlerini,
Göremesin tenimi…

Oktay ÇEKAL
30.09.2013-20.49