Bir Ölüm ormanı vardı suları yemyeşil pürüpak ve temiz,
Nefesi, en güzel çiçekler kadar narin yumuşak ve güzel kokardı.
Görünüşü bir ormandan daha çok yemyeşil bir dünya,
Bakarken dalındığında, insanı öyle sarhoş öyle mest eden.
Yapraklarından akan damlaları görmek, insanı dertten derde atıyordu.
Öyle bir kalbi vardı ki atışları, onu duyan insanın kalbinde yankılanıyordu.
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Devamını Oku
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta