Yeşil mermer sayfalar Şiiri - İbrahim Yı ...

Gözlerimden kayıyor ayın tozlu hareleri
Başım dönüyor yıldızların raksından
Evren karşısında acizliğim neden
Neden sayılamıyor yıldızlar
Ellerimde hiç öpülmemiş dudak resimleri
Ben erdemi kucaklayan aşkın hatırasını arıyorum
Yıldızlar bozuyor tüm ezberleri
Galaksileri merdiven yaparak çıkıyorum sana
Gizemi anlatan o resimlere dalarak
Seni ben kalbime soruyorum.

Geceye teslim olmuş insanlar
Demir başlı küheylanlarla koşuyorlar menzile
Arzın, hayrete düşüren her zerresi karşısında
Evrende gerçeği göremeyen kafalar
Kendi gölgelerinin eşkaline taptılar
Zelil olmuş aklın tımarlanmış ruhuyla
Çoğu kez
Onlar yezit gecelere sığındılar.

Safkan atlarını sürüyorlar Venüs’ün sıcaklığına
Orada kendilerini kanıtlayacak belgeler arıyorlar
Buharından hayat fışkıracağını sandıkları kanıtlar
Aslında levhalar şah damarı kadar yakındı alınlarına
Kotlanmış bilgiler yeryüzüne inmişti bize yetecek kadar
Tur dağına yansıyınca aşkın gerçek anlamı
Kalbe düşen ateşti yeşil mermer sayfalar.

Ben her şafakta yeniden doğardım topraktan
Adımın anlamı ne kadar yanlış sayfalara yazılsa da
Güneşe bakıp şöyle derdim;
Reddettiğim gecenin hükmü yargılayamaz beni
Taze bir geceyi üstüme örtüp
Ödünç bir gündüzle yolculuğum başlardı
Feveran eden bir kalbin sesiydim
Dağların merdivenlerinden inince düz ovanın genişliğine
Hayatı ben senden hatıradır diye sevdim.

Alkışladığım naralar sahteymiş
Gazel olup döküldüler toprağına
Kendilerinden başka hiç kimse inanmadı
Bizi mutlu edecek mevsime
Ayaklarım nereye giderse gitsin
Aklım umutlarımı taşıdıkça
Aldığım her nefes beni sana götürüyor
Sevdiğim mah yüzlüm, ahh!
Coğrafyam cayır cayır yanıyor
Her yer Kerbela
Her gün bin Hüseyin ölüyor.

Her denge bir tez üzerine kurulur
Dağları hışımla arşınlar bulutlar
Elbet doğacaktır karanlığından yıldızlar
Bakışlarımı çeker sevdanın aynaları
Gök yırtılır göğsünden tan çıkar sabaha
Aşk ölümü güzelleştirir
Hangi limandan binersem bineyim
Her gemi beni sana götürür.

AKÇAY – AĞUSTOS — 2011