Yeşil Mavi Toprak İstanbul

Zorla güzellik olmaz ya
Bu sabah söylendim hep
geciken otobüse
pili biten saatime
Ayağıma basan gurbetçi delikanlıya
Paçalarıma sarılan yılışık çamura
Alaylı bakışlarına bina bekçisinin
Çatık kaşına muhasebe şefimin
Söylendim kırgın
Göşterişli gölgesine şu koca binaların
Karmaşasına trafikte aldırmazlığın
Yoksunluğuna babasız kalmış kızımın
Yoksulluğuna ana olamamış bacımın
Oof dedim ki of bunaldım
Penceresini açtım daracık odamın
Odam daracık tamam, ufak pencerem
İstanbul seyirli ama en alasından
Derin bir nefes aldım ıslak havasından
Gülümsedim işte karaları attım başımdan
Tarih kokuyor İstanbul;
zengin,yaşlı,bilge, heybetli
İstanbulum sevdam ama ille ailem sanki
Babam İstanbul gözlüydü benim
Bir deniz bir gök öyle mavi
Nişantaşı çocuğuymuş
Orda büyümüş aşkını bulmuş
Yazıkki o aşkı annem değildi
Babam yaşlıydı ve hasta
Bana oraları anlat derdi
aynımı
Şişli Beyoğlu ve hatta KocaMustafaPaşayı
Üsküdar Kız Lisesinin en güzeliydi
Ablam güzeldi Beykoz düğün
Beykoz şenlik ablam gelin
İstanbul bakardı ablam öyle yeşil
bir çınar bir yaprak
İstanbul kokardı abim bir vardı bir toprak
Kızım İstanbul ağlar
Kimi sessiz kimi haykırarak
Beşiktaş Ümraniye Bağlarbaşı
Kira kira dolaşarak
İstanbula arkadaş olmuş
Babasızlığa alışarak
Annem İstanbula yabancı
ben anneme
İstanbul annemi bilmez
ben annemi
Annem istanbula misafir gelmiş
ben ev sahibi
Annem toprağına dönmüş bizi İstanbul büyütmüş
Bir derin nefes daha aldım
Yıkamış içimin karanlığını göz yaşlarım
İstanbula baktım
Evim ailem okulum
Baba ocağım ana kucağım
Yaşadıkça mezun olmayacağım
Bir doğdum bin öldüm
Toprağına sevdiklerimi gömdüm
İstanbulum
Sana şiirler biriktirdim
yüreğimde
Kağıt kalem ne yapsın
Kelimeler çekingen
Şiirler sensin,senin, sende