Kumlar bitkileri yenip dehşet çığlıkla kavrulduğunda,
Çay yaprakları kubbenin mavi alevinde süzüldüğünde,
Kışın son gününü emanet saklayan ormana git,
Yüce dev ağacı bul ve etrafı gözeten dallarına koş,
Şimdi ise bakır tencere ihtiras yolunu bekliyor,
Vur ki ona doğa yeniden doğsun ak odunlardan,
Ses çıkar ki doğanın neşesini yeşil getirsin,
Onu kalbinde sakla ki doğanın zuhûru senin olsun.
Kayıt Tarihi : 15.8.2024 02:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!