Yeşil Kart 2 Şiiri - İrfan Kayagil

Memleket tütüyor burnuma,
Dönmeyi yediremem ki gururuma
Dolarda çok ucuz diyorlar
Sanırım çaldıklarını yiyorlar.
Boşuna mı çektik onca zahmeti
Babamıza bile okuttuk rahmeti
Bak unutuldu her şey,
Kurumlar batarken, nedir ki birey
Nice civanlar can verirken sılada
Kim arar bizi bu kıta da.
Söyleyin, götürenlerde tek miyim?
Ben gurbeti böyle çekecek miyim?
Çok ama çok yalnızım
Dönmekte kararsızım.
En çok korktuğum, sakladığım dolarlar
Bir bulunsa; çocuklar sakalımı yolarlar.
Yok, kalmak lazım dönemem
Çocuklarımın geleceğini gömemem.
Hanıma da söyledim, düşünme artık ananı
Zaten yerinde de bulamazsın babanı
Şimdi dönmek değil kalmak zamanı.
Kim kurtarır sonra bizi,
Kurtaramadıktan sonra yeğenimizi.
Yeni iki villa alırız en iyisi
Birisi dağda, birisi deniz seviyesi
Hortumdan falan uzak
Kimse kurmadan bize tuzak
Gerçi bize de hortumcu dediler
Onlar ciğere uzanamayan kediler
Öğrendim hortumun ne olduğunu
Bizi ta Amerikalarda bulduğunu
Dümdüz olmuş önceki aldığımız
Demek anlaşılmış çaldığımız
Bu hafta Noel tatili
Ver elini Miami, olmadı Tahiti
Artık Vatandaş sayılırız
Ne giderken sorarlar
Ne gümrükte yorarlar
Hanım, saçlarımızı sarıya boyatalım
Bizi arayanları uyutalım
Saçlarımız sarı gözlerimiz maviyse;
Anadolu da işimiz ne,
Tatil yapacak yer mi yok
Sırtımız pek karnımız tok
Orada içki de yasaklanacak
Bize göre yer bulamayız kalacak
Artık vatanımız burası,
Vatandaşlığımız çıkacak, ne kaldı şunun şurası
Sevgilim dur havyarcıya gelmişiz.
Burada yaşamak ne rahat, tart usta tart
Seni çok ama çok seviyorum yeşil kart

Ankara, Aralık 2005