Yeşil gözlüme Şiiri - Kamile Kaynak

Bugün bir şarkı çalıyor zihnimde sözleri hüzün, melodisi sen.
Binlerce resim hatıramda gözleri gülen.
Sesin yankılanır kulaklarımda içime huzur veren o güzel sesin.
Ya içimi ısıtan sözlerin kendimi unutsam bile onları unutmam.
Sen en karanlık gecemin sabahı, çölüme yağmur, kendi içinde kaybolan beni bulansın. Sen benim eksik yanım hemde beni tamamlayansın.
Yaralı kalbimi iyileştiren, beni her gerçeğe hazırlayan. Beni ben eden sendin.
Her günümde her anımda sen vardın.
Sen beni benden daha iyi bilirsin.
Sadece arkadaş değil evim, yurdum sendin.
Şimdi kızacaksın bana biliyorum.
Hatırıma seni getirip kendimi üzdüğüm için.
Ama hiç unutmadım ki insan sevdiğini unutur mu?
Yokluğun öyle bir boşluk yarattı ki kendime
Gelmem yıllarımı aldı.
Sana kızmıyorum, hiç bir zamanda kızmadım. Hala dualarımdasın.
Bazı gitmeler mecburidir.
Geri dönüşü olmayan gidişler vardır.
Dedim ya kızmıyorum sana, sen giderken bile kırıp dökmedin.
Bu yüzden her zaman değerlisin kalbimde.
Bakma sen üzüldüğüme bugünlerde böyleyim parçalı bulutlu.
Gözyaşlarımda dinlemiyor artık beni yerli yersiz damlıyor.
Bazı anlar çok özlüyorum.
Alıştım sanıyorum yokluğuna ama içimdeki sızı dinmiyor.
Neyse ya boşver benii
Biliyorum gittiğin yerde mutlusun.
Sevmek de bu değilmi zaten sevdiğinin mutluluğu ile mutlu olmak.
Sen hep iyi ol, mutlu ol.
Sakin pişman olup geriye dönme sakın.
İşte o zaman daha çok yanar canım.