Yeşil gözlüm, bana günlük ilham veriyorsun.
Hüzünlerim yorgunluklarım seninle yok oluyor.
Ben senin yüzünü görmedim ama görmüş gibiyim,
Kalbim yüzünün aynası oluyor.
Yeşil gözlerinde ruhun kadar güzel olmalı.
Sanıyorum nur yüzlüsün, yeşil gözlüsün.
Bahtın nasıl bilemiyorum, bunu ben,
Allah bahtından seni güldürsün.
Yeşil gözlerinde mesajların kadar anlamlıysa,
Ruhun şiirlerine yansıyorsa,
Demek ki sen tam bir prens gibisin.
Yeryüzünün son prensi yaptım seni.
Yeşil gözlerini bahara benzetiyorum,
Baharlar bana hep mutluluk verir.
Mutluluk diye çırpınıp duruyorum.
Hayatım da tek eksiğim mutluluk benim.
07.07.2004
Huzurkent / Kadirli
Çarşamba Saat. 10:14
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 22:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Münevver Düver](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/03/11/yesil-gozlum-6.jpg)
TÜM YORUMLAR (1)