Yeşil Gözlüm Şiiri - Mustafa Soylu

Bu gece erken yattım, ama gel de bana sor.
Uyumak mı? Ne gezer. Düşünceler anafor.
Ne yatak cazibesi, ne uykunun zerresi…
Bir sağa dön bir sola, dakikalar geçmiyor.

Yine de yeşil gözlüm darılmış anladığım,
Sesime ses vermedi, kar etmez yağladığım,
Nafile çırpınışlar, yatakta sağa sola,
İşte bunlar sonunda, benim karaladığım.

Sevgi, saygı, hoşgörü, güzel şeylerdir bende,
Yeşil gözlüm, fakiri, kendine etti bende,
İş başa düştü yine, gönlünü almak lazım,
Binlerce plan yaptım, takat kalmadı bende.

Gece saat bir buçuk, ben salonda yalnızım,
Sessizliğe büründüm, yanda uyuyor kızım.
Uyanık olmalıyım, gün ağarır ağarmaz,
Kalbimi çimdikliyor, rahat vermiyor sızım.

Ufuklarım karardı, aaah geceler geceler,
Yar sözü dinlemeyen işte böyle geceler.
Nazlanmazsa kopacak, sanki kızıl kıyamet,
Yeşil gözlümde derttir, bensiz geçen geceler.

Severim kızmasını, güzeldir horlaması,
Hele kaşını çatıp, kalkmaya zorlaması…
Bir hoş eder içimi, peşimden mırıldanıp,
Çarşafı düzelterek, yatak toparlaması…

Taştan mıdır yüreğim, yoksa sence lata mı?
Büyütme yeşil gözlüm, ufak tefek hatamı.
Anlıyorum güzelim, belki sen de haklısın,
Yoksa bunca güzel söz söylemek te hata mı?

Yanlış anlama canım, hakkımda düşün iyi,
Arifler, geceleri büyütürmüş bilgiyi.
Kucağını aç gülüm, sar beni kollarınla,
Küsüp darılma bana, sakın kesme ilgiyi.