Yeşil Gözlü Güzel Kız... Şiiri - Yorumlar

Şu dünya; insanlar var burda zengin fakir namuslu namussuz zalim iyi yürekli vs. vs. yani bütün çelişkilerin olduğu çoğuları için yaşanmaya değer olmayan ama mecburiyetlerden bir umut yaratan ister istemez bazen kafayı yiyen, aç kalan, cinayet işleyen, sapıkça şeyler yapan bu tip şeyleri görünce çoğu zaman küfreden başka insanlar. ama bunların yanında güzel şeyler varken; sevgi gibi, dostluk gibi, kardeşlik gibi şu acımasız hayata dayanan yüreği yıpranmış çaresiz olmuş olsada içinde sönmeyen her daim yanan bir umut ışığı olan gerçekten insan dediğimiz şeyler bir gün söneceğini bilse bile vazgeçmeyen türlü insanlar var. mesela şu çocuk gibi; okulunda yeşil gözlü her tarafa ışık gibi umut yayan, her derdini unutturacak bir gülümseme saçan, her ne kadar her insan gibi çoğu zaman çaresiz olan ama birbirlerini tanımayan özellikle de kızdan habersiz şu platonik şekilde seven çocuk misali kızı kendine umut edinmişti. Her daim aklından çıkarmayan, her fırsatta onun resmine bakan, o günde gelecek mi diye gözlerini etraftan ayırmayan, adının geçtiği her şarkıyı dinleyen ve onu hep düşünürken gelinlikler içinde, gün ağarmaya başlamıştı. Yanında keşke oda olsa dediği, karşısında güneş doğarken aklına geldiğinden habersiz kız güzel gözlerini yeni açmıştı. Bilmiyorduki ondan habersiz uzaklarda onu düşleyen, sevgiyle besleyen karakuru sıradan bir çocuk vardı.

Hayat akıp giderken elini birinin tutması, yüreğini besleyen bir umut olması, yaşamak için bir nedenin olması ve kelimelerin tükendiği o anlarda yaşamak hevesi bir başkakayken yalnızlık onun kaderi olmuştu. Herkes kendi derdine düşmüşken o onun derdini arıyordu gecelerde ve her fırsatta. Ulaşmak istiyordu imkansıza, kafasına koymuştu çünkü inatçıydı sonunda büyük ihtimal başarısız olacağınıda bilsede denemeye değerdi çünkü diyordu hep insanı öldürmeyen acı güçlendirir. Ve gene hayat akıp giderken yanında saçlarının birlikte ağardığını seyretmek istiyordu. Sıradan bir çocuk için sırdan bir hayal değil mi? Evet sıradan olabilir ama aşk kadar sıradan bir şey bu kadar canını yakarken çok mu bu kadarı? Kavuşamazsa üzülmez tam tersine çünkü biliyor ki esas aşk kavuşamayınca olur çünkü biliyor onu sevmek yetiyor ona çünkü biliyor acıya katlanmak acıyla yaşamak onun kaderinde vardı. Yalnızlık ise müebbet çaresizliydi.

Gel be güzel kız gel kurtar beni bu mapusluktan özgürlüğüme kavuştur beni sürgün olak o diyardan o diyara senle tüm diyarlar sen, kalbimiz durağımız, yolcularımız çocuklarımız olsun hadi be güzel yeşil gözlü kız…