Yeşil Gözlü Dilber Yahut Zeytin

Ege deyip de geçme, burda zeytinin hası
Umutları mayalar barışın coğrafyası
Kardeşlikten yanadır, kimseye atmaz tafra
Zeytin yerini alır, tebessüm eyler sofra
Şükre sebep sayarız zeytin tanelerini
Mutlu etmeye yeter fakir hanelerini
Sofraların kralı, çobanlara yolluksun
Acıkanın düşüsün; bereketsin, bolluksun
Zeytini bulduğumda başka bir şey aramam
Ondan uzak bir ömrün hayalini kuramam

Hasat vakti işçinin akar alnının teri
Zeytin mukaddes meyve, kitapta vardır yeri
Her iklimde yetişmez, meyvesi güzün olur
Hele bir zeytin yiyin, ömrünüz uzun olur
Cihana işittirir yüreğinin sesini
Çıkarmaz üzerinden yeşil elbisesini
Ne çetin hazmedilir, ne mideye dokunur
Zeytinin çağlar boyu esamisi okunur
Nicedir düşmanlara uzatırlar dalını
Bir zeytine değişmem bu dünyanın malını

Şair sana benzetir sevgilinin gözünü
Barış türküsü söyle, hiç kaybetme özünü
Ey yeşil gözlü dilber, dostluğun timsalisin!
Güzellerin içinde Şirin'in emsalisin
Seni tarif etmeye kâfi değildir sözler
Bir gün zeytin yemesem, bu gönlüm seni özler
Her damlası şifadır, keşfet zeytin yağını
Karanfil bahçesine çevir ömrün bağını
Zengin fakir zeytini ekmeğe azık eder
Onu yemeyen insan, bir ömre yazık eder

Göze hoş görünürsün daldan asıldığında
Kıvamını bulursun tuza basıldığında
Sofrada tüketilir, sabun olur, yağ olur
Yokluğun yüreklerde ateş olur, dağ olur
Barışın rüyasısın, sensin başların tacı
Ateşler söndürürsün, seninle biter acı
Hiçbir şeyde bulamam o doyumsuz tadını
Bir kere ezberleyen, unutamaz adını
Rabbimiz Kur'an'ında zeytine yemin eyler
Varlığı(n) hepimizi açlıktan emin eyler