Yeşil Gözlü Dev Kadın
Hayat bir tuval ve sen onun üzerinde ki renklerle yaşamaya çalışanlardandın. Çıkacak resmin şeklini, güzelliğini sen belirliyordun. Yaşamın bütün gri renklerine rağmen sen renklerin hepsini kullandın. Güzelliklerini ve başarını bu renk cümbüşü ile gösterdin.
Sessiz duruşlarında hep çığlıklar ve hıçkırıklar vardı sadece kendinin duyduğu. Gözlerindeki mağrurluk ve efsunla yüreğinin güzelliğini yansıtıyordun içindeki azgın fırtıları kapatırken. Gücünü yitirmeden onurla ve gururla ayakta duruyorsun.
Yaşam seni hep ters köşeye yatırsa da sen üzerindeki tozları silkeleyip tekrardan ayağa kalktın. Güçlüydün ve kendi gücünün farkındaydın üç çocuğunu tek başına yetiştirirken. Çaresizliklerinin krizinde yüreğin örselense de, acıyan yaralarını kanatırken zaman sen sancılı mevsimleri bırakıp bahara dönüştürüyordun.
Yorgunum, bahar geldi, silah kullanmayı öğrenmeliyim bu yaz
Kitaplar birikiyor, saçlarım uzuyor, her yerde gümbür gümbür bir telâş
Gencim daha, dünyayı görmek istiyorum, öpüşmek ne güzel,
düşünmek ne güzel, bir gün mutlaka yeneceğiz!
Bir gün mutlaka yeneceğiz, ey eski zaman sarrafları! Ey kaz kafalılar! Ey sadrazam!
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta