Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Bir goncaya meftun bülbül misali
Çağlardım seherde seni düşünüp
Aşka boyun eğmiş sümbül misali
Yeşil gözlerinin, kurbanı oldum
HARİKA BİR ŞİİR OKUDUM..YÜREĞİNİZE SAĞLIK GÜNERİ BEY...
Off be abim, vallahi ciğerimi deldin bu dizelerle..Beni de senin gibi iki çift yeşil göz yaktı gitti..Hayallerimi, umutlarımı, duygularımı aldı..Ama inan ki kırgın değilim, bana yaşattığı duygular var ya, ona kavuşamasam da dünyanın hiç bir şeyine değişmem canı sağolsun...
Kutlarım abim güzel yüreğinizi..
Saygılar..
Değerli üstadım,duygusal ve içli dizelerden oluşan harika şiirini beğenerek okudum.Tebrik ederim.
Harika şiirini beğeniyle okudum kutlarım yazan kalemini yüreğine sağlık tam puanla selamlar
Gözlerin benden aklımı aldı
Deli etti gülüm dağlara saldı
Yine gözlerim hayale daldı
Yeşil gözlerinin kurbanı oldum...M.M.REVANLI
Gakkoşum ben kara gözlerin sevdalısıyım:)) Ama seni kırmadım ve dörtlüğüme yeşil göz yazdım,her göz güzeldir aslında bakmasını bilmeli,selam ve saygılar...
Sevgili üstadım çok güzel çalışmana bir kıt'a da benim katkım olsun istedim.Saygı ve sevgilerimi sunuyorum.
Aşkındım hani, sen sümbülümdün
Her halinle hayat gülüşümdün
Senden ayrılamam bir tanem derdin
Yeşil gözlerinin kurbanı oldum...İlhan Koruyucu
ELAZIĞ'DA YÜREKLER BİR BAŞKA ÇAĞLAR. FIRAT'IN SULARI GİBİ YÜREĞİMİZE AKIP GELEN BU ŞİİRİ YAZAN GÖNÜL DOSTUNU KUTLUYORUM. KALEMİN DAİM OLSUN SELAMLAR.
yüreğim ateş olmuş,
anar durur seni,
gözlerin silah,
bakışların kurşunu olmuş,
bir bir bir sıkar vurur beni.
can dost yürek GÜNERİ BEY ne diyeyim ki sen sevdayı türkü etmişsin o duyguyu içten hissedip yaşayan yüreğinle söylüyorsun, sen sevdayınşiir etmişsin o güçlü kaleminle yare mektup etmişsin.
tek söylenecek var o' da o güzel yüreğini ve kalemini kutlamak. ben gün içerisinde çok kısa bir zamanda da olsa bu güzel şiiri paylaşımda okumuştum. ama yorumu bu saate nasip oldu.umarım değmiştir.yısaygılar
Kaderde yok imiş bilmez yanardım
Bülbül gibi her dem güle konardım
Aşkımı bıkmadan sana sunardım
Yeşil gözlerinin, kurbanı oldum
bu duygu yüklü şiiri severek okudum kadeşimin sayfası bereketli ve lezzetli sayfaya dönüşüyor
selamlar
Ahh, o yeşil gözler uğruna ne şiirler, ne şarkılar yazıldı senelerdir.. Bir ömre bedeldir yosun yeşili gözler.. Harika duygular Güneri bey, kutlarım..Saygılar
Bu şiir ile ilgili 55 tane yorum bulunmakta