Yeşil gözlerinden öpmek için...

Süslü,puslu bir İstanbul sokağı yüzün
maktül bir yaz akşamı gözlerin
baksam gözlerim buğulu
baksam göz yaşın yüzümde
karanfil kokan bir edebiyat aradım dudaklarında
yoktu
odanın ortasında öyle anlamsız
beyaz çarşafla yatan bedenin
ve çok manasız bir
tebessüm vardı yüzünde

oysa ki ben hayata sımsıkı giyinirken
çıplak ayaklarla gezdim düşlerinde senin
umut dediğimiz yarınlardı
yarınlar mavi
mavi gözlerinin göğe bakışıydı
unuttun mu?

unutma bizi
köydeki o kocaman
söğütün altında ki kahkahalarımızı
toprak evimizin
ahşap terasında
kahvaltı sohbetlerimiz
bugün hangi oyunları oynarız planları
annemin o en güzel takılarını
gizli gizli alıp getirip senin boynuna iliştirdiğimi
en çok ta yeşil küpe yakışırdı
hani gözlerinin renginde olanlar
sakın unutma olur mu bunları..
ben seni hiç unutmuyorum

unutma bak ben sedir ağaçlı kapımızın
önünde seni hep bekliyor olacağım...

yeşil gözlerinden
öpmek için...

ama sende gel bir gün
olur mu?

Gönül Çalımlı