Yeşil Gözlerin Şiiri - Osman İnci

İnsan yüzünde böyle, güzel mi durur,
Görmedim ki ben onda, kibir ve gurur,
Soyundan gelen güçle, asil ve mağrur,
Bir ceylan gibi bakar, yeşil gözlerin...

Yaydan çıkan ok gibi, bağrım delerek,
Masum güzel sözlerle, aklım çelerek,
Bir cennet bahçesinden, koşup gelerek,
Boynuma güller takar, yeşil gözlerin...

Taşlar dayanmaz erir, onun özünde,
Buhar olur ummanlar, kurur önünde,
Bu dünyayı titreten, bir kış gününde,
Volkan olur da yakar, yeşil gözlerin...

Getirdi dört yapraklı, şans yoncasını,
Gözlerim görmez artık, hiç başkasını,
Hep duymak istediğim, aşk şarkısını,
Vurup beynime çakar, yeşil gözlerin...