Yeşil Gözler Şiiri - Ahmet Sevil

Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim
Sırf o gözler için, kendimi feda ettim
Etmez olaydım keşke nerden bilirdim
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim

O gözlerle öğrendim, bilmediğim zalimliği
Bir uğraş haline getirdim, dertli dertli gülmeyi
O gözler sayesinde unuttum sevgiyi
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim

Her yeşil gözlü sevişimde, karşımda oldu ayrılık
Bırakmadı yakamı, koştu peşimden yalnızlık
Dost iken karanlıkla, düşmanım oldu aydınlık
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim

O gözlerin masumca duruşuna kandım
Şöyle derinden bir bakışına aldandım
Mutluluğu onlarda bulurum sandım
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim

Yaşayamam sevginin olmadığı yerde
Bu yüzden yaklaşamadım yeşil gözlere
Düşmek istemedim derde kedere
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim

Haram olsun benim, onlarda kalan her şeyim
Sevgim, sevincim ve de biricik gençliğim
Bula bula o gözleri bulmuş bahtsız kaderim
Ben ne çektiysem, yeşil gözlerden çektim