Yeşil Göl Şiiri - Murat Can 2

Bir küçük resmin çüzdanımda taşıdığım.
Kendi küçük ama bendeki,
Yüreğimde ki yükü büyük.
İnsan insana uzak kalır, mesafeler koyar.
Ulaşılması, kavuşulması zor.
Ama yine yağmurdan kaçıp,
Islanmamak için sarılır onsuzluğa.
Anlamını yitirmiş bütün sözler geri çekilir. Uğramadığın sokaklarda umut ederim,
Seni görmeyi denk gelmeyi.
Oysa dünya küçük derler..
Karşılaşmamız bu kadar zorken,
Bu kadar imkansızken.
Avare olmak nedir?
Tamda şu zamanda denk gelir benliğimle.
Hiçlik yolunda kaybolmuşken.
Bulduklarım dan çok kaçtıklarım ve sustuklarım arasında sıkışıp kala kalmışım.
Oysa hayal etmek güzel şey doğrusu..
Misal sessiz ve kimsesiz bir ormanda,
Sadece sen ve ben.
Yıldızları seyredip bir şarkı mırıldanırken.
Belki gecenin sessizliğini kurtların uluması böler.
Ama bilirimki sarılacağım ve koruyacağım tek şey yanımdadır.
Sımsıkı sarılır sabahı sabah ederiz kimbilir. Sonra duyguduğum tek ses çadırımızın fermuar sesi olur.
Baktığımız yerde yeşil göl olur,
Huzurun yeşile karıştığı o yerde hafızamıza kazınır.
Kim bilir belki ölümün bize geldiği o an,
Film şeridindeki en güzel kare o kalır...