Yeşil Ev Şiiri - Emel Koçer Gür

Bir sis perdesi aralanıyor
Geçmişin hüzünle sarmalanmış
O tanıdık, loş sokaklarında

Eski bir ev beliriyor yanıbaşımda
Öylesine sessiz, öylesine gizemli
Öylesine yeşil
Huzur veren, sevecen bakışlarla

Ağustosun buğulu sıcağı
Yediveren güllerinin kırmızısında
Damaktaki taze ceviz tadını alıyor
Gizliden

Aşkın yakıcılığında eriyor
Tüm kırgınlıklar, ayrılıklar
Hızla uzaklaşıyor geride kalan
Tüm unutulmuşluklar, yaşanmamışlıklar
Gözyaşı bardaktaki suya karışıyor
Usul usul

İçli bir şarkı sesleniyor
Çok uzaklardan
Çerçevedeki resim gülümsüyor
Belli belirsiz
Alabildiğince yeşil bu evde
Yalnızca mutluluğa açılıyor pencereler

İncir ağaçlarının koyu gölgesinde
Derin bir uykuya dalıyor
Bütün saatler, bütün zamanlar

Ve sis perdesi yavaş yavaş inerken
Anılar sokağına
Seçilebilen son karede;

Ağustos böceklerinin orkestrası
Yönetiyor yürekleri
İnce ince sızlatarak! ! !