Yeşil Elma Şiiri - Muharrem Pala

elimde gururla taşıdığım
elma ağacından aşırdığım
dilim dilim dilimleyip kabuğunu soyup
bir tabakta yemeye kıyamadığım
yeşil elmanın akıbetini
ne sen sor ne de ben söyleyim
dilim varmıyor anlatmaya
onu kıskananlar vurdular elime
acımadan yere düşürdüler...
sonra topla oynar gibi
şut çektiler adeta futbol oynadılar
kaç kere peşinden koştum elime almak için ama nafile verdiğim çabalar
her seferinde paslaştılar
bir top gibi onu benden uzaklaştırdılar
o benim dert ortağımdı
mutluluğumdu
sevincimdi herşeyimdi
bırakamazdım onu
eğilerek uzandım almak için
tam alacağım sırada
yüreksiz bir ayak elmamın üstüne bastı
acımadan foşur foşur ezdi onu
suyu çıktı elmamın
gözyaşları toprağa
karıştı...
ben ona baktım o bana...
sonra
iki damla yaş süzüldü gözlerimden
uzun uzun bakakaldım öylece...