Yeşil Dünyamın Eteğine Düşmek İsterim

Bir nebze olsun geriye akmak isterim hayat arkında
Dertsiz dünyama...
Yeşil dünyama...
O günahsız başıma yeniden dönmek için
Kanat açmak isterim taa en haylazca yaşadığım günlere...
Havalanıp uçmak, düşmek isterim annemin destanlaştırdığı yılların eteğine...

Annem anlatır (dı) :
Serçe gibi çimenlerden yuvarlanıp çamurdan giyindiğim elbiseleri...
Keserle çivinin elimde dost olduğu anları...
Tahtaları oyup en sevinçli anlara ulaşmak için yaptığım oyuncakları...
Çimenden boya yapıp odanın duvarlarına çizdiğim resimleri...
Henüz körpe iken çobanın kavalına vurulduğum anları! ...
Kavalla dağlarda ve ovalarda çaldığım ve söylediğim türküleri...
Kırılan kaval yerine, fırtınalar koparıp, kamyon kornasından açtığım kavalı...
Tahtadan ve sentetik iplikten yaptığım sazları...
Hepsi masal gibi canlanıyor beynimde, sanki gerçek değilmiş gibi...

Ah zaman!
Söyle zaman!
Sırtıma taşınmaz yükleri bırakıp günah yularıyla çekerek ateşe mi itiyorsun ayaklarımı?
Yoksa sen misin? Sen misin yoksa? Onca yeşil dünyamı tuzaklara kaptırıp kendinden mi boğdun o yılları?

10.09.1993