Öyle bir zaman ve yansıyor denizime saçındaki dalgalar.
Limanımdaki kayaları kirpiklerin ile savuruyorsun birer birer.
Ve o vakit sözlerin süpürmekte karanlığımı.
Yolumu aydınlatmaktasın ve tenini kıskanmakta ay.
Sonbahar indirmiş sırtından sevgi heybesini.
Öyle ya benden bile soğuktur kendisi.
Bu yüzdendir insanların sevgi denilen kazaklara meyil etmesi.
Şimdi söyle bana ey dipsiz denizim.
Limanıma gömdüğüm mutluluğa yetişebilmek için mi yükseltirsin dalgalarını?
Sen ki mor dağlarıma dökülen kar gibi yığıldın bağrıma.
Kapkara coğrafyama yeşil ördek misali kanat çırptın.
Parsel parsel çatlamış toprağıma ancak hüzün yağmurları uğrar idi.
Hangi yeşilliğin arasından süzülüp gökyüzüme baktın?
Su gibidir yeryüzüme yansıyan duyguların.
Ben ise üstünde yürümeye çalışan cahil.
Bir çok dert denizine battım da,
Böylesine güzel boğulmadım sahi...
Kayıt Tarihi : 3.5.2021 00:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)