Yemyeşil bir bataklık keşfetmişim meğerse..
Yeni bir kıta gibi
Büyüktü oysa içimde.
Kes kollarımı jiletle,
Sana yazan her parmağı,
Uçlarından akan senli cümleleri
Akıt o bataklığa.
O yemyeşil renk,
Kızılca bir cehenneme dönüşsün.
Paslanmış kalbim,
Pastel rengi bir yaprağı nemlendirsin,
O an gözlerimizden süzülenlerle.
Sessiz bir toz bulutundan sonra
Zapt edilmeyen bir lav kütlesi
Olur ya kalbine gürleyen.
Pompei'den farkım kalmaz.
O içımdeki içimi yakarken
Ben dışındakileri yakardım.
Yada iç savaş dönemindeki
Beyrut'u yaşarsın,
Aşk'ın tanımına karar verirken...
Kayıt Tarihi : 25.11.2010 18:20:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!