Kaldırıma bak gökyüzüne bak
Ama insanlara bakma!
Ait olmadığın yerde
Kaldırımlar daha samimidir, insanlardan
Dikdörtgen, parke parke...
Bakma çevreye kaldırıma bak
Olmak istediğin yeri düşle
Asi bir kadının asil yüreğinde
Yorgun bir adamın tebessümünde
Küçük bir çocuğun tozlu sokaklarında...
Kaldırıma bak ilk içten gülümsemeni anımsa
Unut bu şehri
Baharı yoktur ait olmadığın yerin
Her zaman zemheridir
Kaldırımların dahi bir sonu vardır da
Bu satırların bir sonu yoktur
Çünkü artık var olmayan bir ülkenin
Ölü bir vatandaşını anımsatıyor her şey
Kaldırımların yettiği kadarıyla
İçimizdeki sokaklarda yürüyelim
Aslında tek gerek biraz daha kaldırım
Mehmet Doğanay 2Kayıt Tarihi : 17.2.2020 15:08:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Mehmet Doğanay 2](https://www.antoloji.com/i/siir/2020/02/17/yesil-bordur.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!