Yeşil Bir Dünya... Şiiri - Fikret Turhan

Dünya...
Taşını..toprağını...
Havasını...suyunu...
Ağacını...çiçeğini...böceğini...
Deli gibi seviyor....
Onlar da dünyalarını....
Toprak suyu özlemekte...
Su yağmurları beklemekte...
Hava yapraklara sarılmakta...
Böçekler çiçeklere...
Oysa...bizler ne yapıyoruz?
Toprağa...beton bloklar...
Demirden kazıklar dikiyoruz...
Toprağın karnı sancıyınca
Verecek ilaç bulamıyoruz...
Sulara...zehirli atıklar akıtıyor...
Elimize ne geçerse atıyoruz...
Nehirler...göller...denizler...
Kesilince nefesler...
Verecek ilaç bulamıyoruz....
Havaya...filitresiz bacalar...
CO2'li egzozlar boşaltıyoruz...
Gökten ateşler düşünce
Verecek ilaç bulamıyoruz...
Ağaçlara...baltalarla vuruyor...
Ormanları yakarak...
Toplu katliam yapıyoruz.....
Ciğerlerimiz kararınca
Verecek ilaç bulamıyoruz....
Çiçeklere...dışlarından ilaçlar...
Köklerinden hormonlar yüklüyor
Yenmeyecek yemişler olunca
Verecek ilaç bulamıyoruz....
Böçekler...uçacak gökler...
Konacak çiçekler bulamıyor...
Böcekler kaybolunca
Verecek ilaç bulamıyoruz...
Dünya...
Taşını...toprağını...
Havasını...suyunu...
Ağacını...çiçeğini...böceğini...
Deli gibi seviyor....
Onlar da dünyalarını...
Bu dünyamızın...
Bizi de sevmesini istiyorsak...
Toprağımızdan betonları...
Suyumuzdan atıkları...
Havamızdan bacaları...
Ağacımızdan baltaları...
Ormanımızdan yangınları...
Çiçeklerden hormonları...
Böceklerden ilaçları
Uzak tutmalıyız...ki...
Sevgilere...
Sevgilerle karşılık verelim...
Sevgileri büyütelim....