Yeşil Araba Şiiri - Çetin Özcan

yeşil bir araba gidiyor önümde
gözüm tekerleklerine takılı..
kim bu insanlar arkasında
bir pazar akşamı
neden ağlıyorum..

canımdan can çıkıyor baktıkça
sağıma soluma yere bakıyorum
bir damla kan yok..
ağlıyorum ağlayabildiğim kadar
gözyaşım bitti bitecek..
korkuyorum..

yeşil araba gidiyor usulca
arkasında cansız,kansız..çaresiz ben..
ağlıyorum..ölümüne..
ölemiyorum..daha çok ağlıyorum..

yeşil arabanın hızı değişmiyor
yol bitmiyor..gözlerim görmüyor..
her yer ıslak..yağmursuz..

ben gönüllü olurdum
yeşil arabanın yolcusuyla yer değiştirmeye
sorsalardı..bir şans verselerdi..
bi kerecik isteselerdi..

yeşil araba gitmiyor gözümün önünden
ben ölmüşüm sanki
kendi cenazemin arkasındayım sanki
isyan ediyorum çaresizce
hala kalbim atıyor

dur yeşil araba
yolcular arabayı karıştırmış
ben olmalıyım orada
canım insin o arabadan
bitanem insin koltuğundan

önce ben geldim
ben gideyim..
o ağlasın bana..

dur yeşil araba
benide al...
yalvarırım..
yalvarıyorum...