Yeşil Şiiri - Mestan Atcalıoğlu

YEŞİL

Alkollü, çarpıntı seyirler,
Çörekleniyordu gözlerime.
İş, işlevsel cümleleri arındırıyorduk.
Yandakiler;
Şimdi maça kızının ağabeysi gelirse,
Kupa kızına görücü gelirse, oynuyorlardı.
Kimileride, bezginliklerini,
Istaka altında sayıyordu.
Cam seyirlere aldanırken;
Belki de, sekizinci yaşını arıyordu,
Çöp kutusunda, küçük kız.
Uzunca, yeşil bir şeyler çekti.
Üzerine doğru.
Cümleciklerim duraksadı.
Öyle güzel dinliyordu ki,
Alternatif mekân sahibi,
Gözleri, istikametime kaydı.
Yeni toparlatıp attırdığı,
Eski reklâm brandası.
Sekiz yaşın, yeni beğentisi.
Yeni poşetinin içine,
Yavaşça iteledi.
Gelip geçenleri, kollayarak.
Bir an utandım,
Sonra iğrendim, bizlerden.
İlkindi ezanın, okunmasını kutlarken,
Müezzinin şerefineydi.
Şeref mi?
Suçluluk hissiyatı, pencereye yanaşıyordu.
Hava da, öyle güzel esiyordu ki,
Kapatamadım.
Acır gibi öldüm önce,
Sonra, acınır olduğumuzu.
Yeşil bir şeyler çekti kız,
Başkalarının artığı değil,
Eksiğini çekti.
Kız bir şeyler çekti, yeşil.
Yeşil bir şeyler çekti, ömrümden.
Ömrüm, bir eksildi, yeşilden.

21.07.2004