Yemyeşil bir yokluğa dalardım
Gözlerine her bakışımda
Yemyeşil bir sen
Oyuncak olmuş bir bene
Acı verirdi.
Halbuki benim en sevdiğim renk yeşildi
Yazılar yazmıştım duvarlarıma
Posterler asıp mumlar almıştım odama
Sırf sen geleceksin diye
Ama her kapı çalışında
Benden gidişinin bana
Gelişine yolları uzuyordu.
Ve yollar bir gün bitti.
Çiselen yağmurdan ıslak yollarımın
Gözlerinin yeşilinde son kayboluşumun
Dudaklarımda dudaklarının ilk ve son çığlığının
Sesi yankılanırken kulaklarımda,
Sevda atlasımın hiç olmayan orta dünyasında
Kadim zamanlardan gelen bir düşün
Verdiği acıyla
Bir ben ilk kez bende tükendi.
Kayıt Tarihi : 28.7.2004 13:36:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Orhan Mahir Kızılboğa](https://www.antoloji.com/i/siir/2004/07/28/yesil-13.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!