Gün gelir,
Herkes
Kendi çizdiği yolun,
Yol kenarındaki çiçeği olur.
Ama kuru
Ama yaş...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Ama olur,
Kesin........
...
Yaşamak birlikte belki...
Ama "giderken hep tek!"
Kendimizi götürürüz,
Kendimiz seyrederek, bir kenarda...
Tebrikler Ayşe Hanım.
Teşekkür ederim :)
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta