Yeşil Şiiri - Atakan Özçelik

Yere göğe sığdıramadığım, yok ucun bucağın.
Kalbin ebedi yerim, ana kucağım.
Nasıl kıskanmam seni gözdesisin bu çağın.
Bir pamuk ipliğiyle bağlısın bana, kesmeyecek bıçağım.

Dünya bu ne sensiz olsun, ne şensiz.
Yolumsun, umudum, yıllar önceki neşemsin.
Çocuklar ölüyor vefasızım, sen ne şensin?
Anlayamazsın beni en nihayetinde beşersin.

Sonum, başlangıcım, dirilişim zerafetin.
Bir hissiyatına yenik düşer dağ gibi metanetim.
Ey beşer bir gün anlayacaksın ve daha netim
Geleceğim, seni görüyor olmak kehanetim.

Sen geçmişim, dalım, yaprağım zürriyetim.
Gözünden düşmek mi olmalıydı hürriyetim?
Bugün kin doğdu gözünden dün bi yetim.
Gözünün her yaşına evlat aşığıyım, külliyetim.

Renklerisin dünyamın senden başka ne lazım?
Kırmızısın, sarısın, yeşilimsin, elasın.
Çiçekler açsın cümlelerin ağzından yer alsın.
Şükürler olsun bir ömür başıma belasın.