Divan-ı Hikmet’İ Türkçe söylemiş,
Pir-i Türkistan’ın diline hayran.
Doksan dokuz bini mürit eylemiş,
Ahmet Yesevi’nin yoluna hayran.
Raks-ı Sema ile kendinden geçer,
Aşkın şerbetini iştahla içer.
Tüm dünya âleme ışığın saçar,
Allah’ın en güzel kuluna hayran.
İnsana sevdirir, güzel dinini,
Zikreyler dilinde Muhammed’ini.
Coşarak yükselir, yıkar bendini,
Sonsuza dek akan seline hayran.
Toplanır da, halka olur fakirler,
Birlikte yapılır Hakk’a zikirler.
Hikmet’i söyleyip döner zakirler,
Hak katına varan haline hayran.
Muhammed Mustafa düşmez dilinden,
Ali Mürteza’da tutmuş elinden.
Yol yürümüş Evliyâ’nın yolundan,
Nefesine kurban, yoluna hayran.
Yükselir mevkisi Fena-Fillâh’a,
Bütün fani gibi yürür Allah’a.
Yaktığı çıralar sönmez bir daha,
Oduna,* közüne, külüne hayran.
Tek Hakk’a sığınır, yoktur kalesi,
Ne sarayı vardır, ne de hânesi.
Vatanı Türkistan, şehri de Yesi,
KARACAOZAN’ım ; iline hayran.
02 Eylül 2017 GÖLBAŞI
*od: Ateş
Cahit Konut
Kayıt Tarihi : 13.9.2020 11:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hayırlı çalışmalar.
TÜM YORUMLAR (1)