bir çiğ gibi eriyor ömrümüz
bir bahar mosmora çalıyor kendini
hayallerimizin en yeşilinde
hayallere mor yakışmıyor bu yüzden
her ağaç dallarını biraz daha eğik bırakıyor yer yüzüne
her vadi bir tenhalık bu yüzden
kursağımda bir huzur bırakmadan
çilekeş yıllara itiyor bizi
geriye kederin adı (t) adı değişmez tortusu
bundandır mevsimlerin diğer adına öksüzlük denişinin...
ey yıllarımı evlatsız bırakan zaman
üstünde huzur yeşermeyen yalnızlığımı al
bu hal, bereketsiz bir toprak örtüsü gibi
yalpalıyor çorak iklimlerde
köklerin maviye doyduğu zaman
beni çatlaklarında unutma...
Kayıt Tarihi : 20.8.2007 22:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
üstünde huzur yeşermeyen yalnızlığımı al
bu hal, bereketsiz bir toprak örtüsü gibi
yalpalıyor çorak iklimlerde
köklerin maviye doyduğu zaman
beni çatlaklarında unutma...
.......................................
Yalnızlık üzerinde sadece hüznü yeşertir.. Bazen geçici dostluk rollerine de girer ama paylaşımında verdiği kadarının fazlasını da alır... Köklerin maviye doyduğu zaman... Yaşama sevincinin koşmaya başladığı zamandır ki... O vakit yürek bırakın unutulmayı beklemez bile kendisini birilerinin maviye bulaştırmasını ve bahara koşturmasını... Tıpkı şiirin bahara ve umuda koştuğu gibi... Şiir farklıydı.. Tebrikler... Saygılar..
üstünde huzur yeşermeyen yalnızlığımı al
Bir insan içinde bulunduğu ruh halini nasıl olurda böyle dizelere gizleyebilir.
Bu yeteneğinize gıpta ediyorum...
TÜM YORUMLAR (2)